گویش تویه درواری

از رسم های قدیمِ شُو چله " آسنو بِخواندِن " به... اوِّلین شو چله ای که یادُم میا همون شُویی بِکه، گَت ننه، مُنی به، این آسنو را بخواند... 

بازنشستگی

خاطرات وچگی مون

  آخرای خرداد مدرسه بگوتن موهاتان را از ته بزنین!

مون یادم بشه که بشوم سلمانی، روز جمعه به چرم و عمه شو خدابیامرزُم ماستن بشن ده ونک عمو حاج اسدالله خدا بیامرزی پیش مونیج دنبالشان هاکردُم بشیُّم. بعد از ظهر جمعه یادم هوکوفت موهاما نزیُّم با گریه بگوتم بابا ورست بشیم سلمانی سرما بزنوم! اگر نزنُم فردا مدرسه راهُم نمدین! عمو حاج اسدالله خدابیامرز بگوت عموجان چکا غصه خوری! الان با ماشین اصلاح خودُم که عین جت کار کنه کلیتا  تاشُم.(سرت را می تراشم).