بازنشستگی

خاطرات وچگی مون

  آخرای خرداد مدرسه بگوتن موهاتان را از ته بزنین!

مون یادم بشه که بشوم سلمانی، روز جمعه به چرم و عمه شو خدابیامرزُم ماستن بشن ده ونک عمو حاج اسدالله خدا بیامرزی پیش مونیج دنبالشان هاکردُم بشیُّم. بعد از ظهر جمعه یادم هوکوفت موهاما نزیُّم با گریه بگوتم بابا ورست بشیم سلمانی سرما بزنوم! اگر نزنُم فردا مدرسه راهُم نمدین! عمو حاج اسدالله خدابیامرز بگوت عموجان چکا غصه خوری! الان با ماشین اصلاح خودُم که عین جت کار کنه کلیتا  تاشُم.(سرت را می تراشم).

مراسم هوت هوت در تویه دروار

یکی اِز سنِّت‌های قدیمی اُما تویه‌دِرواریها ، مراسم #هوت_هوت و لال پِلا بی .

تیرماه سیزدِهی شُو که همون شُو سیزدِهُم آبان ماه بو یکسری اِز جِوان‌ها یک توره (توبره) یا سطلا اِز لوجُم اُوزان کُنِن و با هوت هوت بَگُتِن صاحبخانه را متوجّه کُنِن که مراسم هوت هوت اِه .

صاحبخانه با بَدییِن توره خبِر گِت که کیه ؟

اِز بُومی سر جوآب دائِن که زکریا

بیامِی چُکُنی ؟

بیامِیم خانیتانی مَهَر و ماچِکُلا در بَبُریم‌ .

در واقع منظور اِز مَهَر و ماچِکُل همون خانه و اهل خانه‌ای بَلیّه و بِلاها اِه .

صاحبخانه یه کَمو میوه (گلابی) یا پویی (حلوای مخصوصی که اِز دانه و هوز مَزگ و شیره‌انگور یا شکر درست بو) و هوز و سِنجه (سنجد) و میوه لَتِی (گلابی خشک شده) دَمکُنه توره‌ای دِلِه و بالا کِشِن

و همینجور خانه‌های بعدیا سر زِنِن و #هوت_هوت ادامه داره .

آخِر سر (پایان هوت هوت) جوآنهایی که هوت هوتا اِنجام دییِن ، اون چی که جمع هاکِردییِنا تقسیم کُنِن .

خاطرات به یاد ماندنی ،ارسالی دوستان از تیرما سیزده شو

قدیم جوانا یک طناب و سطل گتیم ،شیم شو سری مردمی پشت بوم صدا زیم هوت هوت. صاحب خانه گت شما کیین !؟ گتیم زکریا بیامیم مهر ماچکل از خانیتان در ببریم. صاحب خانه هرچی میوه داشت، دمرت سطلی دله اما کشیم بالا ،اخر تقسیم کردیم. یک بار اما بشیم سونو داغ دکردن ، سطلی ته در بشه  

آوش نوه جدید از نوادگان مرحوم کربلایی غلامعلی صفاپور و مرحومه زهرا رستمیان

الهی که عاقبت بخیر شوند ایشان نوه خواهرزاده عزیزم محمد ستاری  

از فرزندان خواهرم بی بی صفاپور می باشد

خاطرات با گویش شیرین تویه درواری-1

حدود ۵۰ سال پیش کتابی از دانشمند و نویسنده معروف بلژیکی (( موریس مترلینگ )) بازار بیامی به ، بنام( هوش گلها ) که یک قدری با این رسم و رسومات تیرماه سیزده شو یا لال شو ( شوش بَزی یِن گُویی سَر یا اسب و خری کَش به عنوان تبرک ) را مانه ،

که اونیج تِرس بِدائن دارهای بی حاصل اِه .

یک نفر تبر یا اَفِن دره را دست گیره و شو سروقت حوز دار یا اَلو داری که حاصل نَمدی.

اون گُدر داد زِنِه که بَشین کنار مُن الان مام این دارا اِز بِخ بَزنُم و هیمه چوشا هُنداجُم آتش کِله ای دِله...

ظاهراً یکنفر از همسایگان اویی صدا را مِشنُفه و به تاخت اُنجان شو و داد زِنِه : حاجی مُن ضامنش بُم . اینکار را نکنیا . مُن تو را قول دییُم که امسال قوره ای واری بار دی...

که از قضا همین جورییج بو .

بعضی جاها که مرغاشان تنبل بِن و مارغانه نَمکُنن و یا جاهای غیر معمول تخم وامِلِن که صاحاب خانه ای دست نَمرسه ، آنها را کیسه ای دِله وامِلِن و بعد کیسه را دوش گیرِن و راه دَمکُفِن. یک نفر خَوِر گیره : حاجی کجا دَری شی با این عجله ؟... با صدایی بلِند گوئه : مُنی مرغها تنبل بَبی یِن و دیگه مارغانه نَمکُنن ، ما بَشُم اِسیو همیشانا آرد هاکُنم !!... خلاصه همان اوِّلی ضامُن بو و جالب اینکه بعداز چندروز همان مرغها ، فِرمان بُرِن و شروع کُنن به گَت گَتِ مارغانه هاکِردن ...

دلانا نوه جدید از نوادگان مرحوم کربلایی غلامعلی صفاپور و مرحومه زهرا رستمیان

الهی که عاقبت بخیر شوند ایشان فرزند برادرزاده عزیزم محمد آقا می باشندو نوه برادر عزیزم مرحوم قدمعلی صفاپور